Yaşı 23…
Tam o sırada karısı hamile…
Koskoca bir ülke ondan nefret ediyor.
Sokakta yüzüne tükürüyorlar…
Ülkenin bütün tabloid gazeteleri onun için nefret dolu başlıklar atıyorlar…
Gazete bayileri baştan başa, koskoca puntolarla yazılmış “HAİN” sözüyle dolu…
Televizyonlarda bütün konuşan başlar, ellerinde taşlar gencecik bir insanı recmediyor…
Tehdit mektupları alıyor.
İçinde mermi bulunan mektuplar alıyor.
KİTLESEL RECMİN EN ÖLDÜRÜCÜ ANINDA TELEFONU ÇALIYOR
Ülkenin başbakanı bile satıyor onu…
Doğup büyüdüğü ülke, daha bir hafta öncesine kadar ona dost olan sokaklar, o sokakları paylaştığı bir millet parmağını ona uzatmış, milyonlardan oluşan tek sesli bir koro ona yuh çekiyor…
23 yaşında tabana vurmuş bir çocuk…
Her şeyin bittiği, onun için hayatın sona erdiği an…
Evinde tek başına oturuyor…
İşte tam o sırada telefon çalıyor…
Karşıdaki ses “Nasılsın oğlum” diyor…
MAÇIN EN KRİTİK ANINDA HERŞEYİ BİTİREN KIRMIZI KART
Şimdi o anı dondurup geriye dönelim.
30 Haziran 1998…
Dünya Kupası maçında İngiltere ile Arjantin oynuyor…
İki ülke ortasındaki Falkland Savaşının üzerinden 16 yıl geçmiş, lakin düşmanlık motamot duruyor.
Sahada iki ülkenin futbol kadroları değil, Falkland Savaşı’nın galipleri ve mağlupları oynuyor.
Maçın ikinci yarısı.
İngiltere Ulusal kadrosunun genç oyuncusu rakibi tarafından düşürülüyor. Yerde yatarken sondan kendini düşüren rakibinin ayağını yavaşça itiyor…
Ve kırmızı kart…
Maçın en kritik anında küçücük bir hareketle grubunu 10 kişi bırakıyor…
Bütün olay bu…
SAVAŞTA KAZANDIK ALANDA KAYBETTİK
Ama maç penaltılara kalıp Arjantin kazanınca olay patlıyor.
Kırmızı kartla atılıp, tamını 10 kişi bırakan genç futbolcu bir anda ülkesinin en nefret edilen insanı haline geliyor.
Gazetelerin en hafif manşeti şu:
“!0 Kahraman…1 Aptal çocuk…”
Gerisi “VATAN HAİNİ…”
Koskoca İngiltere İmparatorluğu, resmen, “Er meydanında kazandık, yeşil alanda kaybettik” psikozuna girmiş…Ve bütün bu olayın sorumluğu kırmız kart gören 23 yaşında bir çocuğun sırtına yüklenmiş, rövanşı ondan alınıyor…
Evinde tek başına otururken o telefon çaldığında 23 yaşındaki genç adamın durumu buydu…
Manevi bir enkaz yani…
Koskoca ülkede ona sahip çıkan yalnızca anne, babası ve bir iki arkadaşı kalmıştı…
ARAYAN BÜYÜK LAKİN ÇOK BÜYÜK BİR PATRONDU
Telefondaki ses futbol tarihinin en büyük isimlerinden biriydi…
Sir Alex Ferguson…
Aradığı enkaz haindeki genç ise David Beckham…
Sir Ferguson, “Nasılsın oğlum” diyor…
23 yaaşın “Çok berbatım patron” yanıtını veriyor…
Sir Ferguson, “Bırak artık bunları, tatilini yap, buraya gel, biz sana göz kulak oluruz… Kulübe gel” diyor.
Yani Manchester United’e…
15 YAŞINDA ONU KEŞFEDEN İŞVEREN 23’ÜNDE KURTARIYOR
Genç adım o an geriye dönüyor…
Daha 15 yaşında kapısından girdiği o kulüpte İngiltere’nin futbolda üstün kahramanı olduğu yıllara…
17 yaşında sahanın ortasından attığı şutu gole çevirmesiyle başlayan muazzam bir meslek.
Dünyanın en ünlü kadrosunun üstün kahramanı…
İşte o muhteşem genci yaratan adamdı Sir Alex Ferguson…
Futbol tarihinin tanıdığı en büyük teknik direktör…
Manchester United’i 25 yıl zaferden zafere taşıyan büyük hoca…
KENDİ MAHALLESİNİN YUHLARINA BAŞ TUTAN BÜYK LİDER
Ama onun büyüklüğü yalnızca alanda değildi…
O gerçek bir Boss’du…”
Saha dışındaki büyüklüğünü işte o günden sonra gösteriyor…
Kendi seyircisi dahil bütün ülke onun genç oyuncusunun yüzüne tükürürken o oyuncusuna tekrar kramponlarını veriyor.
6 AY SONRA BİR DERBİ’NİN 60’INCI DAKİKASINDA MUCİZE
Manchester United seyircisi her maçta 90 dakika yuhalıyor oyuncusunu…
Büyük menajer onu satmıyor…
Ve 6 ay sonra bir gün bir Liverpool maçı geliyor…
Manchester United’in en büyük rakibi…
David Beckham tekrar sahada…
Seyirci bu türlü bir derbide bile birinci 60 dakika yuhalıyor onu…
Sonra güya bir yerden ilahi bir ses geliyor…
Ve bütün saha bir ağızdan “David sen 1 numarasın” diye bağırmaya başlıyor…
Sir Alex Ferguson, seyircisini de yanına çekmiştir artık…
Manchester United o gün ezeli rakibini yenmiş ve 23 yaşında bir delikanlı hayata dönmüştür…
Milenyuma iki yıl vardır…
İngiltere Londra’ya kuracağı Milenyum çarkını konuşmaya başlamıştır.
25 YIL EVVEL TABANA VURAN GENÇ BUGÜN NEREDE
Ve ortadan 25 yıl geçer…
David Beckham bugün Amerika’nın en büyük futbol kulübü Inter Miami CF’nin lideri ve ortak sahibidir.
Ayrıca İngiltere Futbol ligi ikinci liginde oynayan Manchester grubu Salford City’nin de ortak sahibi oldu.
Geçen yıl Manchester United’i satın almak için bir paydaşlık kurmayı bile başarmıştı…
Çocukları büyüdü…
Zengin ve eskisinden daha da şöhretli bir hayatı sürdürüyor….
NETFLİX GEÇEN HAFTA BELGESELİNİ YAYIN SOKTU
Netflix geçen hafta David Beckham’ın hayatını anlatan çok hoş bir belgeseli yayına soktu…
Bu olayı orada seyrettim.
Sadece futbol sevenler için değil, herkesi için ilgi cazibeli bir dizi…
Ama bu sinema, bugün Miami’nin güçlü semtinde bitmiyor.
Filmin asıl sonu 6 Ekim 2001 yılında sona eriyor.
YUHALANDIĞI ALANDA SIFIRA VURULMUŞ SAÇLA ATILAN FRİKİK
Evet 6 Ekim 2001 günü ve Manchester United’in alanı Old Trafford’dayız…
Yani daha 3 yıl evvel 90 dakika yuhalandığı stadda…
O gün İngiltere-Yunanistan Ulusal maçı var.
FİFA Dünya kupası ele maçlarının sonuncusu…
İngiltere’nin dünya kupasına katılması için bir puan yetecektir…
Ve İngiliz ulusal kadrosu alana çıkar…
Kolunda kaptanlık kolluğu ile kadronun başında alana çıkan oyuncu David Beckham’dır…
Kafası sıfır numaraya vurulmuştur…
Hainlikle suçlandığı ülkesinin ulusal ekibine kaptan olarak dönmüştür.
Maçın 90 arka 3’üncü dakikasındayız.
İngiltere 2-1 mağlup durumdadır…
Beckham üç oyuncuyu çalımladıktan sonra rakip oyuncu tarafından düşürülür.
Maçın son dakikasında gelen bir frikik…Son talih yani…
Beckham için yazgı anı…
Nefesler durmuştur…
Üç yıl öncesinin “Hain’i” gerilir ve topa vurur….
TRİBÜNLER ÖNÜNDE AÇILMIŞ KOLLARLA SONA EREN BİR FİLM
Top sarfiyat, 90 dediğimiz noktadan Yunanistan ağlarına takılır.
“Hain” beyaz formasıyla tribünlere yanlışsız koşar ve kollarını kaldırır…
“Üç yıl evvel bir kusur yaptım. Bedeli ağır oldu. Artık kefaretimi burada ödüyorum” der gibidir…
Hain o gün yeniden kahramanlık payesine çıkar…
PATRONLARIN OYUNCULARINI SATTIKLARI BİR DÜNYADA BÜYÜK ÖNDER OLMAK
Yaşadığımız günler insanların işverenleri tarafından rahatça yüzüstü bırakıldıkları, tabiri caizse satıldıkları bir dönem…
Sosyal medya linçlerinin her gün hayatlar kararttığı bir zamanda yaşıyoruz…
Bu sineması seyrederken artık yitirilmiş bir liderlik özelliğini görüyorsunuz…
Oyuncunuzu satmamak…
Ve gerektiğinde onu yalnızca iktidarlara karşı değil…
Kendi mahallenize, kendi tribünlerinize, kendi seyircinize, onların linçlerine karşı da korumak…
Sir Alex Ferguson işte bu türlü bir “Boss’du..”
O yüzden bugün Manchester United tribünlerinde her kaçta göğsünü gere gere koltuğuna oturuyor ve büyüklüğünün karşılığını her hafta sevgi ve hürmet alkışlarıyla alıyor…
Sadece orada mı…
O artık bütün dünyada futbol severlerin de “Büyük Patronudur…”
Ve o işverenlik para gücü ile değil, işte bu harikulâde liderlik vasıfları ile kazanılmış bir payedir.
FİLMİ SEYRETTİKTEN SONRA ŞENOL GÜNEŞ’İ ARADIM FAKAT AÇMADI
Bu sineması seyrettiğim gün Şenol Güneş Beşiktaş’ın başından ayrılıyordu.
Hemen arayıp konuşmak istedim lakin o o anki hisleriyle tahminen kimseyle konuşmak istemediği için açmadı.
Açsaydı, diyecektim ki;
“Hocam David Beckham sinemasını seyret…”
Buradan tıpkı şeyi Beşiktaş idaresi ve taraftarına da söylemek isterdim.
O Şenol Güneş ki, Türk Ulusal Ekibini dünya üçüncüsü yaptı. Trabzonsporu 6, Beşiktaş’ı 2 defa şampiyonluğa taşıdı…
O staddan daha hoş hislerle ayrılmayı ziyadesiyle hak etmişti…
Beşiktaş ona bunu borçlu…
İKİNCİ YAZI
SAYIN KILIÇDAROĞLU LÜTFEN HÜKÜMETİ TAHRİK ETMEYİN
28 Mayıs akşamı hayatının en büyük düş kırıklıklarından birine uğramış bir gazeteci olarak rica ediyorum.
Sayın Kılıçdaroğlu…
İsrail Hamas savaşına balıklama daldınız…
“Filistin’in yanındayız’ diye son derece popülist iletiler veriyorsunuz.
İktidar ve Cumhurbaşkanı ise son derece temkinli gidiyor.
Ve çok gerçek yapıyor.
Lütfen iktidarı tahrik etmeyin. Lütfen bu olayda Türkiye’nin muhafazakâr kesitini tahrik etmeyin.
Şu an Türkiye hakikat olanı yapıyor.. İki tarafa da makul davranın bildirisi veriyor.
Bozmayın bu akil politikayı, dengeyi ve gidişatı.
ÜÇÜNCÜ YAZI
İNSAN MEMNUN OLDUĞUNDA ‘BOYNUZLUYUM LAKİN MUTLUYUM” MÜZİĞİ DİNLER Mİ ? DİNLER
Tam bir ‘Uzatılmış yaz’ yaşıyorum…
İklim olarak da ruhen de böyleyim…
Bir vakitler Karadeniz kıyılarımıza gelen Beyaz Balina Aydın üzereyim biraz…
Hiçbir nedeni yokken gülerdi o sempatik balinamız…
“BBANN Sendromu” ismi takmıştım bu duyguya…
Yani “Beyaz Balina Aydın’ın Nedensiz Sevinci Sendromu…”
Bu ülkede keyifli olmam için hiçbir neden kalmadığı halde nedense mutluyum…
HER YERDE CESETLER YERLERDE SÜRÜNÜRKEN NASIL KEYİFLİ OLABİLİRSİN
Böyle bir günde memnunluktan nasıl bahsedebilirsin diyebilirsiniz ve haklı da olabilirsiniz…
Ama ne yapayım.. Yetmiş altı yaşıma geldim.. Düşünebiliyor usunuz Filistin sorunu o yıl başladı ve dün yeniden tam bir savaşa dönüştü…
Ölmüş insanların cesetleri yerlerde sürünüyor…
Bütün hayatım trajedilerle geçti…
Artık kendimi bir fanus içinde müdafaaya almazsam yaşayamayacağım günlerimdeyim…
Bunca yıl sonra “Umursamazlık hakkımı” kullanıyorum…
Her şeye karşın memnun olmaya çalışıyorum…
Bir günahsa Allah beni affetsin.
Fani dünyada beni kınayanlara da bir şey demem…
DURUP DURURKEN GÜLBEN ERGEN’E İLETİ ATIP ‘TEŞEKKÜR EDERİM’ DEDİM
İşte bu hisle bir haftadır Gülben Ergen’in “Teşekkür Ederim” müziğine takıldım.
Zaten girişinde akordeon olan müzikler bana ya derin bir hüzün ya derin bir memnunluk verir.
Durup dururken Gülben Ergen’e bildiri atıp, “Ben de sana teşekkür ediyorum” dedim…
ESKİ TÜFEK ROCK’ÇI ROLLING STONES’UN ALBÜMÜNE 20 GÜN KALA BUNU YAPAR MI
Diyeceksiniz ki “Bu müzik senin üzere eski tüfek bir Rock’çıyı bozmaz mı?”
Hele hele Rolling Stones’un yeni albümün çıkmasına 20 gün kala…
Hele hele o albümden “Sweet Sound of Heaven “ üzere bir rock Masterpeace’i gelmişken…
Oluyor işte…
İçimdeki romantik popçu çıkıveriyor birden…
MAGAZİNCİ ARKADAŞLAR RİCA EDERİM YANLIŞ ANLAMAYIN
Magazinci arkadaşlar yanlış anlamayın, yalnızca bu müzik için teşekkür ettim.
Gülben Ergen’in müziğini dinlerken, keyifli olduğum anlarda dinlediğim müziklerden bir liste yaptım.
Peki başlıktaki “Boynuzlu bir erkek memnun olabilir mi” sorusuna ne diyeceğim…
Aşağıdaki listede onu da anlattım.
DÖRDÜNCÜ YAZI
MUTLULUK TOP 10’U : İNSAN KEYİFLİ OLUNCA NE DİNLEYECEĞİNİ BİLEMEZ
(1) Three Degrees: “When Will I See You Again…” Memnun olduğumda değil, dinlediğim vakit memnun olduğum müziklerde tartışmasız 1 numara…
****
(2) Sezen Aksu: “Kutlama” Tabi ki herkes üzere Ferzan Özpetek’in o şahane sineması ‘Serseri Mayınlar” sinemasının sonundaki düğün sahnesini seyrettikten sonra girdi hayatıma. Hüzünle memnunluk ortasındaki o çok flu bölgeden bir müzik.
***
(3) Serge Lama: “Les Petits Dame de Pigalle” Bu şarkıyı Paris’te öğrenci olduğum yıllarda dinlemeye başladım…Şarkının kahramanı Pigal semtindeki bir hayat katdınına aşık. Müziğin nakaratında bağıra bağıra “Boynuzluyum boynuzluyum lakin memnunum” diye haykırıyor.
Çok kıskanç bir erkeğim. Bu müzik insanın en ızdıraplı anlarında bile memnunluk arayabileceğini anlatıyor bana daima.
***
(4) Beatles: “And I Love Her” Kümenin çok daha hoş müzikleri var. Ancak bu müzik 1960’ların birinci yarısında 17-18 yaşlarında İzmir’li bir çocuğa verilebilecek en naif, en kolay, en çocuksu memnunluğu anlatıyordu. O küçük pop mutluluğun tadını hiç unutamadım. “Küçük Hoş Şeyler Dükkanı” kavramını bu doğurdu zihnimde.
***
(5) Daft Punk, Pharell Williams: “Get Lucky” Bu şarkıyı 2013 yılının 31 Aralık günü Urla’da meskenin bahçesinde dinlemeye başladım. Tansu bir varilin içinde ateş yakmıştı. Ucu kesik eldivenlerle Punk bir hava yaratmıştık. Yirmi yıllık ağır bir yöneticilik dönemimden sonra yeni bir hayata alışmaya çalışıyordum. Bana o denli bir memnunluk verdi ki, hiç unutamadım.
***
(6) Amr Diab: “Nour El Ein” Tabi ki girişinde akordeon var. Kelamlarının ne olduğunu hiç merak etmedim. Tahminen de hüzünlü şeyler anlatıyordur. . Lakin bana Doğu Akdeniz’in en doğusunun, kitaplarda okuduğum İskenderye’nin “Vintage” tadını bırakıyor daima. Steve McQueen’in hiç eskimeyen Persol gözlüğü üzere bir şey yani.
***
(7)Lizzo:”Pink” Barbie sinemasının müziklerinden. “Pembe gözlüklerle baktığımızda gördüğümüz bir dünyayı anlatıyor. Şarkıyı söyleyen Lizzo obezlik ötesi kilolu siyah bir bayan. Kapkaranlık bir dünyada bile etrafa pembe gözlükle bakabilmesi âlâ geliyor bana.
***
(7) Kayahan: “Büyük Aşkım” Al sana büyük bir aşk şarkısı…Tam da benim üzere hislerini fakat abartarak anlatabilen biri için…Yukarda oralarda bir yerde…Sana da teşekkür ederim Kayahan.
***
(8) Michael Jackson: “One Day In Your Life” Bu müzikteki “Bir gün” sözü bana daima umut verir… Bir vakitler Mehmet Yılmaz’ın yazısında bir cümle okumuştum: “Her gün önemlidir…” Ancak bunlar içinde daima bir gün vardır ki, geçmiş, şimdiki yahut gelecek bir gün…Bazen ızdıraplı, bazense memnun..Yatağın üstünde zıpladığınız bir gün…Ben daima onu hatırlamayı tercih ederim.
***
(9) Françoise Hardy: “Tous le Garçons et Les Filles” “Benim yaşımdaki bütün kızlar ve oğlanlar” diye başlayan bir müzik. İzmir tekrar, masumiyet yıllarımız. Birinci günahlardan çok evvelki günler…’Biz ne hoş insanrdık, niçin bu türlü olduk” sorusunu sormadığımız günler…Mirkelam’ın müziğindeki üzere.. Unutulmaz.
***
Evet memnunluk müziklerim bugün bunlar. Siz ne bunlar diyebilirsiniz. Ben de yarın çok diğerlerini seçebilirim. Daha çok müzik var yazacak.
‘Hiç rock modül yok mu’ diyebilirsiniz…
Rock’ta memnunluk aramak…
İşte eski tüfek Rock’çıyı asıl o bozar…
BEŞİNCİ YAZI
STARBUCKS GARSONUNDAN YENİ BİR AMY WINEHOUSE ÇIKAR MI
Bugünlerde bir İngiliz şarkıcısına takıkım.
Adı Jorja Smith…
Onun bu yıl çıkan albümündeki “Try Me” müziğine taktım.
Babası Jamaikalı bir kız.
Yani Bob Marley’in memleketinden.
2018’den beri bir Youtube fenomeni.
DRAKE ONU ARAYINCA STARBUCKS’DA BULDU
Kanadalı Spotify fenomeni Drake onun müziklerine âşık olmuş, bir müziğini alıp söylemek istemiş.
O sırada Londra’da bir Starbucks kefesinde garsonluk. yapıyormuş.
Yazdığı ve söylediği müzikler kusursuz.
Aile kökleri olar Reggae müziğin Hip Hop versiyonu olan Reggeaton şeklinde müzikler söylüyor.
Miles Davis hayranı…
Caz müzik damarlarına işlememiş.
YENİ ALBÜMDE TAKE FIVE İZLERİ
Yeni çıkan albümündeki “Try Me” müziği çok Üzücü sardı beni.
Caz tutkusu bu müzikte çok gösteriyor kendin.
Dave Brubeck’in caz klasiği olan “Take Five” kesiminin izlerini çok net biçimde görüyorsunuz.
Tavsiye ederim yüksek volümde dinleyin.
Ve bu kızı takip edin.
Yeni bir Amy Winehouse geliyor olabilir.
